Spelen voor een camera is vrijheid, het geeft diepte, ruimte, intimiteit en afstand.

Dziga Vertov zei het ooit zo mooi: I'm an eye. A mechanical eye. I, the machine, show you a world the way only I can see it. I free myself for today and forever from human immobility. I'm in constant movement. I approach and pull away from objects. I creep under them. I move alongside a running horse's mouth. I fall and rise with the falling and rising bodies. This is I, the machine, manoeuvring in the chaotic movements, recording one movement after another in the most complex combinations.

Ik ben afgestudeerd aan de Toneelschool in Arnhem, ik heb veel ervaring, ik denk graag mee, werk zelfstandig, ik houd zowel van tekst als van zwijgen.